Deneme

Kopma Noktası

 Geçenlerde şöyle bir yazıya denk geldim. Bu kadar kolay kopabiliyorsa sağlam değildir kurduğunuz bağlar bu cümle üzerinde fazlaca düşündüm o anlarda nasıl anlarız peki? Çünkü bir insanla tanışırken tüm bu düşüncelerden bağımsız bağ kuruyoruz, o kadar inandırıyoruz ki bağların çok sağlam olduğuna sonra ne değişiyor da bizi bu düşünceden sıyırıyordu? Hayat boyu yanımızda olsun dediğimiz insanı hangi noktada saf dışı bırakıyorduk, sona gelince mi fark ediyorduk, o sona gelinceye kadar neydi bizi bu düşünceden alıkoyan? gerçekten hiç önemi yok muydu o sürede paylaşılanların, bu kadar kolay yok saydıran ne olabilirdi? İnsanların kırılma noktaları tam olarak nerede başlıyordu ya da o kırılma noktası neresiydi tam olarak? Gurura mı yeniliyorduk, gerçekten kırgınlıklara mı çare bulamıyorduk ki affedemiyorduk ya da affetmek olgusu hep yanlış mı anlatılmıştı bize, affetsek bile bağların eskisi gibi olamayacağı mıydı bizi koparan, savuran…

     Hiç vazgeçilmez egosu mu engel oluyordu bu uzun çabalayışın, emek vermenin sonunda kaybetmeyle yüzleşmemize neden olup o burukluğu hatırlatan, hep güzel hatırlansın temennisiyle verilen hatıralar şimdi hafızada nasıl yer değiştirecekti ya da değiştirecek miydi bakınca cidden güzel hatırlamak mümkün olacak mıydı, eksiliyorduk sevdiklerimizin gidişiyle.Ya affedemediklerimiz olduğu gibi vazgeçemediklerimizin de olması peki onları vazgeçilmez kılan neydi? Hala bulabilmiş değilim bu sorularımın cevabını sanırım uzun bir zamanda bulamayacaktım kim bilir belkide en doğrusu buydu…

Sema Gürbüz

Biraz öğrenci, biraz fotoğrafçı, biraz gezgin, biraz yazar-çizer, biraz kitap kurdu ve son dakika insanı...

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu