Hayalci

Maddi hayatımın bu kadar iyi olacağını tahmin etmezdim. Dünya bu hale nasıl geldi bilmiyorum ama şu an zenginim ve tüm insanlardan aslında tek bir farkım var. Evet, tek bir yeteneğim var ve o yeteneğimi kullanarak bütün insanlar tarafından tanınıyorum. Gözümün içine bakıyor hepsi; ben konuşmaya başladığımda sessizleşiyor, dinliyor, gülümsüyor.

 Evet gülümseyenleri de gördüm.

Uzun zaman önce insanlar hep gülüyormuş. Videoları izliyoruz, fotoğrafları görüyoruz; insanlar gülümsüyormuş birbirine. Dünya bu hale nasıl geldi, araştırıyor bilim insanları; gece gündüz çaresini arıyorlar. Ama bence bu bir hastalık değil; tedavisi yok. Ben insanlığın yittiğini düşünüyorum. İnsanlar gülmeyi unuttu, hatta hayal kurmayı da. Peki ben nasıl mı zengin oldum?

Hayal satıyorum.

Babam ve annem sıradan insanlardı; günlük yapacakları işleri yapar sonra yatıp uyurlardı. Aslında ben dünyaya geldiğimde bütün insanlar böyle yapıyordu. Annem ve babam beni hiç hayal etmediklerini söylerlerdi. Sadece soylarının devam etmesi için herkesin yaptığını yapmışlar. Buna anlam veremedim uzun bir süre. İnsanlara içimdekileri anlatamadım bile. Aklımdan geçenleri kimseye açamadım çünkü insanlar rutin hayatlarından başka şeylerle ilgilenmiyordu.

Sonra bir gün onunla tanıştım. O suratıma bakarken; benim içim içime sığmıyordu. Onunla birlikte olmak istiyordum, onunla hayaller kurmak istiyordum. Bunu paylaşmaya başladığımda, bu durumun onun için ne kadar farklı olduğunu gördüm. Evet; şimdi eşim olan o kadınla kurduğum hayalle başladı tüm macera. İnsanların bunu yapamadığını ve benim farkımın hayal kurabilmek olduğunu anladım.

Şimdi insanlar gözümün içine bakıyor benden duyacakları hayalleri için. Bana para ödüyor. Bu yeteneğimi ücretsiz kullanmak istedim önce. Ama insanlar duymak istedikleri şeyleri duyduktan sonra eski hayatına geri dönüyor. Belli bir süre sonra benden tekrar o anlattığım şeylerden anlatmamı bekliyorlardı. Hayatımı devam ettirmek için, bir aile kurabilmek için bu işi ücretli yapmaya karar verdim.

Çok uzun sürmedi; tüm ana haber bültenlerinde, gazetelerde, dergilerde haberim çıkmaya başladı. İnsanlar beni tanımaya başlamıştı. Sokakta yolumu kesiyorlardı artık, benimle konuşmak istiyorlardı. Ofisimin önünde kuyruk bile oluşmaya başlamıştı. 

Şimdi çok zengin olan insanlara bunu bir hizmet olarak veriyorum. Bazen de canlı programlara çıkarak insanlar için hayal kuruyorum. Bedava konuşuyorum, vicdanımı rahatlatıyorum. Çünkü hayal kurmanın bedava olmasını istiyorum. Ama ben hayal kurmayı parayla satıyorum. Ama sıkılmaya başladığımı hissediyorum. Çok zenginim, bir sürü hayalimi gerçekleştirdim. İnsanlarla bu hayallerimi paylaşarak para kazanıyorum. Hayallerimi paylaşmaktan sıkılıyorum.

Çünkü yalnız kaldığımı hissediyorum. Kimse benimle bir hayalini paylaşmıyor çünkü hayalleri benim. Tek bildikleri; benim bildiğim şeyler, benden öğrendikleri şeyler… Belki de olması gereken dünyanın artık hayal kurulabileceği bir yer olmadığı…

Yoruluyorum. Hayallerimle birlikte göç etmeye karar verdim ve size bu mektubu bırakıyorum.

Lütfen birileri artık hayal kursun.
…