Mutluluk üzerine birkaç şey yazmak istedim. Hafif serin yaz akşamında…
Mutluluk nedir? Nasıl mutlu olunur?
Çoğu insan bu soruları düşünür ve herkes mutlu olmak ister.
Ama bence asıl sorun “İstemek.”
Burada anahtar kelime “Öğrenebilmek” olmalı. Koşullar şartlar ne olursa olsun, mutluluk öyle istenince gelen bir şey değildir. Mutlu olmayı öğrenmek gerekir.
Her zaman daha fazlasını isteriz. Üretmekten çok tüketmeyi severiz ve tükettikçe biraz daha eksiliriz. Kimse bunun farkında değil ama insan ürettikçe mutlu olabilir. Biz ürettikçe, mutluluk kendiliğinden gelir. Önemli olan ise geldiğinde, onu fark edebilmektir.
Mutlu olmak için değer vermek gerekir. Değer verebilmek içinse, bencillikten kurtulmak… Bencillik kör kuyudur çünkü. Geniş resmi görmeni engeller. O yoldan gidersen hiçbir zaman mutluluğu göremezsin. “Ben” değil, “Biz” dedikçe mutlu olabilirsin.
Bir şeyi kazanmak için verdiğin emeği, o şeyi sürdürmek, kaybetmemek için de verirsen, gerektiğinde öz eleştiri yaparsan yaklaşırsın mutluluğa. Öz eleştiri diyorum, çünkü herkes kendince çok mükemmel ve kusursuz.
Hepimiz Bir şeyleri yetiştirmeye çalışıyoruz. Sürekli bir yarış halindeyiz. Koşuyoruz kovalanırcasına… Çok hızlı tüketiyoruz her şeyi. Mutlu olmak istiyoruz. Mutlu etmeden…
Şimdi derin bir nefes alalım hep beraber. Çay demleyelim kendimize. Sonra çayımızı içerken bir düşünelim bakalım. Herkes kendince iyi biriyse, kim bu dışarıdaki kötüler diye…
Bazen mutluluk bir tutam papatyada saklıdır görebilene…
Hepinize kucak dolusu mutluluklarla…
