Kara Vadi
O gün geldiğinde sizi mahvedeceğim, buna emin olabilirsiniz.
İçimdeki kümülatif öfkeyle savaşacak ne konvansiyonel bir ordunuz var ne de sizde yaratacağım duygusal tahribatı algılayıp tedavi edebilecek bir hekim. Bin bir cephaneniz de olsa, bu sizi kurtarmayacak, bin bir cephenizde de lanet olup yağacağım üstünüze.
Siz, evet siz. Siz bu çağın zavallı mahlukatları, siz kendi aynalarına tapan küçük, narsist insan benzerleri, siz, kendi akılsız; yoz hülyaları için bin bir emek derilmiş gül bahçelerini tarumar eden cehennem zebanileri.
Size ant olsun, size yapacaklarım eğer herhangi bir kutsal kitapta yazsa idi, cümle insanlık boyun eğerdi o dinin buyruklarına. Acizliğimden utanıyor ve kendimden tiksiniyorum.
Asırlardır sizin gibi aç gözlü, kenavir bakışlı ruhsuzların içinde iyi niyet, davranışlarında merhamet aradığım için. Ne anlamsız bir yolculukmuş meğer karanlığa, derin umutsuzluklara.
Siz dünya hayatının acılı imtihan bölümlerinin gaddar işkencecileri, aynı derecede acımasız olacağım siz karanlık efendilere.
Ve sen. Sen Isabel, eteklerimden çekip durmayı bırak artık. Bırak alev alev feryadlarım sarsın uçsuz bucaksız savanaları, buz gibi hüzünlerimle senin nazik tenini yakacak değilim.