Onu düşünmeyi bıraktım
Gözlerim bulutun sağanağında
Havada eski bir izmarit kokusu
Onu düşünmeyi…bıraktım
Paltomun ceplerinde ellerimin
Soğuktan ve yalnızlıktan buz kesen tortusu
Dışarısı da tıpkı benim gibi
Yaşlanmış, solgun çiçeklerle
Etrafı çevrili çardakların kokusu
Onu düşünmeyi…bıraktım
Ve şimdi yalnız bir kadınım burada
Onun yörüngesine sığınmış
Bir gölge gibi etrafım karbeyaz
Benden başka…tüm kalpler kırmızı
Satırlar siyah beyaz
Düşüneceler gri duvarlardan çatlak bir sızı
Onu düşünmeyi…bıraktım.
Çok iyi yazııı.. Artık düşünmeyi bıraktığımız ne varsa kibrit çöpü kadar… Satırlar gri evet ya hep ya hiç diyemiyoruz ama her seyi karmaşıklaştıran şeyler var engeller.. Biz hepsinin üstesinden geliriz.. Güçlüyüz🤜🏻🤛🏻
Çok iyi yazı…. Artık düşündüğümüz ne varsa bir kibrit çöpü kadar… Duygular değişir ama ya hep ya da hiç diyemiyoruz çünkü engeller ahh.. Karmaşıklaştıran insanlar ve şartlar.. Ama biz üstesinden geliriz. Çünkü güçlüyüz 🤜🏻🤛🏻
Sanki tortularım birikmiş ve artık eskisi kadar pas tutmuyor. Ama kalıntılar ruhu yaralıyor bir yerde bir şekilde. Teşekkürler eşsiz yorumun için ruh arkadaşım. Bukerellam 🌸🌸☺️🌿