Aldığım nefesin artık güzellikleri düşlemek ve kanla doldurduğu vücuduma bir adım daha attırmak için olmadığını biliyorum.
Yeşilliklerin üzerinde sevgilimle birlikte Avrupa hayalleri üzerine sohbet etmek olmadığını da,
Dost meclisinde bir akşam rakısı sofrasında çocukluk itiraflarını ortaya döküp kahkaha atmak için bu mereti ciğerime doldurmadığımı biliyorum.
Babamla deniz kıyısında balık tutmak için yem hazırlarken daha küçük parçalara bölmemi gerektiğini anlatan bakışını görmek için de diyaframımı çalıştırmıyorum.
Gördüğü açıdaki her şeyin video kaydını almak isteyen gözlerim şimdiyse tek noktayı rolantede saatlerce takip ediyor.
Artık bu dünyaya dair bir inancım kalmadı. Şimdi değil ama belki daha sonra öbür dünyaya dair bir heyecana kavuşabilirim.
Nefes vermek için almaktan daha fazla çaba sarf ediyorum.
