EdebiyatŞiir

Dilê Yar

Yağmurlu bir sokak ıssızlığı yüreğimde
Her adım başı soğuk bir çınlama
Zonklayıp duruyor kafamın içinde
Kaldırım boyu uzar gider gölgem
Gölgem
Devrilmiş bir fidan gibi yerde

Beni vakitsiz attın Esved karanlığına
Küllerim ayaklarına savruldu Dilê Yar
Cam parçası değil bu ezip geçtiğin
Saf siyah bir kül benden kalan

Mavi benekli bir kelebekti yüreğim
Kanatlanıp avuçlarına kondu
Avuçlarını sıkma Dilê Yar
Canım acıyor

İlaç diye zamanı sürdün yarama
Çabucak geçer dedin mavinin siyah tonu
Düşünmeliydin oysa Dilê Can
Düşünmeliydin
Senden bana kalan yalnızca bu acı
Seviyorum ikinizi birden
Seviyorum seni
Geceyi sevdiğin gibi

İlgili Makaleler

2 Yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu