Kalk ve git,
Bu ölü şehrin
Virane sokaklarından.
Bir cihan harbi,
yıkan tüm duvarları
Cihan belki elinin dengi…
Sen ve bir gül yaprağı tanesi,
Eski bahçelerin içinde açan.
En saf en temiz rengi mavinin,
Sendin…
Kalk ve git şimdi
Kuytuları kayıp bu şehrin…
Bu şehir artık sana ait değil
Göçmen kuşlar girdi rüyalarına.
Virane sokakları ayak izinsiz artık.
Yollar yalpalıyor,
Savaştan çıkmış kargalar gibi
Karamsar gökyüzü.
Bahar gelir mi dağlarına?
Gelir elbet,
Güneşin soluk tenli rengi de
Ufukta göründü bak.
Sürekli gelişen bir kalemin var. Kalemin hep güçlü olsun senin gibi. 💕
Ölü şehir biri viran sokaklar da kalbi sanırım. Cihan harbi de sevilen biri olmalı. Peki sen bu hikayede neredesin?
Ben bu hikayede yer edinmemişim sanırım. Ya da daha önce yer edindiğim bir hikaye belki. Ama bir yerde olmam gerekse viran şehrin ölü sakini olurdum. 🙂
O enkaz şehrin yıkık betonları arasında çiçekler büyüttün sen meleğim. Eline, emeğine sağlık. Sen hep yaz, kalemin elinden düşmesin.
Sadece yollar mı? İnsanlar da yalpalıyor. Ve sen hâlâ küskünlüğünü şiirlerine anlatıyorsun… 💔