Eylülden önce açınca hüzün çiçekleri
Yüzünün tarlasında kırağı kalıyorum
Hep üşürken görüyorum gözlerini
Gözlerin titrek, tüysüz ve parlak
Yavru bir ceylan oradan oraya koşan
Hasatsız mevsimler içinden seni,
Seni çağırıyorum.
Akrebin kıskacından kopup gelen bir an
On ikiyi vurmadan kaçınca yelkovan
Gökyüzüyle öpüşmüş dudağına
Bir kuş bırakıyorum
Yıldız tozlarında bir ağaç büyüyor,
Kanaviçelerde bir gelincik
Başım ağrıyor ölüm korkusundan
Gizli saklı kutularına su damlıyorum
Ağaca sorsan göğü bekler
Göğe sorsan ağacı
Buğdaya sorsan suyu bekler
Suya sorsan zamanı
Hepsi birden seni bekler
Bana sorsan o anı
Vaktinden önce solunca yüzün çiçekleri
Tohumlanıp düşüyorum ellerine
Ellerinde bir hayat, yeşeriyorum.
