İçimde sonbahar yağmurları, gözlerimde delice bakış, adım attıkça boğulan hayallerim…
Bir vuslata hasret büyür mü insan?
Bu çağın kelimeleri hece hece günaha batmışken.
Tozu ayrı toprağı ayrı memleketime yağmur selam vermiş.
Dökülen yapraklar değilmiş gibi hayatlar soluyor.
Hangi baharmış ki bu yeşertmeyen?
Hangi yağmurmuş köhne gönüllere değmeyen…
Artık hayal etmekten dahi yoruldu hislerim.
Bir ömür bahara vuslat içinde yağmurlar,
Boynu eğik bağrı delik…
İçimde sonbahar yağmurları.
Yaprak yaprak hüzün deler bağrımı,
Ne sözün hükümü ne de yazının kaybolmayışı.
Garip bir düzen içinde iliklerimize kadar efkar…
Kimin keşifidir bu kıtadan kıtaya ahlar,
Hükümsüz kuşların selamını alanlar da kim? Bir ömür sevdiğine imtihan olanlar varken.
İçimde sonbahar yağmurları.
Ve bu bir ölüm..
Sahipsizliğin kol gezdiği yüreklerde kirlene kirlene hayasızlaşır insanlar.
Bir bahar eksik bir bahar fazla,
Biraz ölüm Biraz daha ölüm
Ve sonrası hep ölüm…
