Pencerem yarım aralı dünden, girmiyor yeni gün içeri
Ardımda kalan soğuk gölgen; kalabalık yapıyor tenha zihnimi
Rayihanı bırakacaksan ille; hoş bir şişe bul koy kendine
Kollarıma kalan kokuna; artık nefret doluyum iyice
Arka odalara giden koridor şimdi iyice karanlık
Müstakbel maktulünü bekliyor odadaki yalnızlık
Daha ne bekliyorsun belindeki hançeri çekmeye
Acı acı öten kuzgun sesini bir ben mi işitiyorum sade?
Bir ben mi ilkbaharlarımı talan ediyorum koşullu sevgilere
Bir benim penceremin önü ecel kuşlarının acı serenadları
Daha ne bekliyorsun yıkmak için bu mabedi ve ışıksız duvarları
Ne bir hasret bırak geride, ne umudun bir şen yazgısı
Kendin çoktan çekip gittin, odamda siluetin kalmış
Pencerem yarım aralı dünden, parkamda kokun kalmış
