DenemeEdebiyat

Hislere Yolculuk

Önce yorgunluk hissediyorsun, bir şey seni ve tüm varlığını kısıtlıyor. Sonra derin bir üzüntü kaplıyor kalbini. İçindeki kocaman boşluk da cabası. Tamam diyorsun, alışırım. Gözlerini kapatıyorsun yarım saatlik uykulara. Açtığında daha da batırmış oluyorsun. Yanlış kararlar vermiş ya da yanlış kararlar verdiğine inandırılmış, aklını, kalbini, kendini kandırmış oluyorsun. Ait olduğun yerleri ararken gittiğin her yerde bir bir eksiliyorsun. En çok huzurlu hissettiğin yere gidiyorsun mesela karşında ıslak deniz kokusu. Bir taşın üstünde saatlerce kendi kendine konuşuyorsun. Yanından geçen insanlara aldırmadan tartmak istiyorsun kafanı. Sonrasında ne elinde sağlam bir tartı kalıyor ne de neyi tarttığını hatırlayacak hafızan. Belki başarabilirim umuduyla hangi yola çıksan ya eve geç kalıyorsun ya kendine. Yollar parçalarından ve anılarından hep bir şarkı, bir gözyaşı bir iz taşıyor. Hepsinin kimliği ve hayat hikayesi o kadar yabancı ki ne onlar kendini tanıyor, ne sen onları. Bencil olmak istiyorsun, ama benliğine yetecek tüm hissiyatları birkaç ay önceki sen yaşıyor. İçerideki tekleme göz yaşların çoktan kurumuş başkalarının kalbini sulamaktan. Bir kendine çiçek açtıramıyorsun kimi zaman kızgın çölde kavrulduğundan, insanların soğukluğunda donduğundan. En sonunda senin çorak toprakların başkalarının mezarı olmuş, üstüne bıraktığın kasımpatıları ölü buluyorsun. O zaman anlıyorsun hiçbir şey bıraktığın gibi kalmıyor. Bilmiyorsun, ah ne acı ki insanın bilmemesi. Önceyi şimdiyi sonrayı hep belirsizlikler ve ihtimaller eşliğinde yaşıyorsun. Öğrenirim dedikçe uzaklaşıyorsun hayattan. Seni kolundan tutup öğrenmeye muhtaç eden iki üç şey dışında ne kitaplar gülüyor yüzüne ne sokaklar ne büyükler. Sonra ya geçmişine ya da geleceğine savruluyorsun. İstediğin kadar savrul oradan oraya elbet gözleri her şeyi anlatan bir insana bürünüyorsun. Hayat her şeye rağmen güzel. Yalnızca bazen çalan hicaz bir taksim, bazense üç dörtlük bir şarkı oluyor. Kimi zaman hafif ve kibar bir tebessümle baştan sona dinliyorsun. Kimi zaman sessiz sedasız kalmayı yeğliyorsun. Boşuna arama dinlenecek limanlar çünkü bulamıyorsun. Sonra kalbin alabora diye kimseyi suçlama çünkü dümeni sen tutuyorsun.

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu