Farkında mısınız, sersefiliz!
Her yürek, bir şeye açlık çekiyor.
Asıl yoksulluğumuz burada başlıyor.
Dayanılması zor, insani duygulara olan açlığımız!
İnsanlığı bir yerde unutuyoruz.
Onu bulana kadar açlık, başkaca hal almış oluyor.
Yerini, suyu bulanık bir nehir alıyor…
O nehir ki;
Duygu sakinlerinin dinleyicisi.
Buna bağlı olarak nehir de açlık çekiyor.
En çok da kulağını insan sesine açmaya!
