Kaçıyorum,
İki elim iki yakamda,
Kuduz bir köpek gibi yağmur,
Abanıyor üstüme amansız.
Bütün lambalarını kırdım bu şehrin.
Karanlığı çektim içime.
İçimdekilerini sineye…
Suçluymuşum, azılıymışım.
Oysa onlar Musa’nın asasını kırdılar.
Tanrıyı hapsettiler kendi kitabına.
Bense kaçıyorum,
Annemin çiçeksiz mezarına.
Ve eğer kurtarabilirsem kendimi,
Bulabilirsem,
Çocukluk aşkımın kırmızı fularını.
Kendi ellerimle bakacağım bütün tanrılara.
Ama ayak sesleri peşimde,
Kaçıyorum…
İyice bastırdı yağmur,
İyice yakınlaştı gölgeleri,
İyice uzaklaştı tanrı,
Artık kaçamıyorum…
