Nedir üzerimdeki bu hüzün
Güzün içerisinde dünyaya üzgün
Bütün insanlığa küskün
Üzdük en başta kendimizi
Susup hiç dinlemedik kalbimizi
Aşamadık yüzeysel benliğimizi
Bilemedik sınırı olmayan haddimizi
Yakasım var her yeri hem denetimimi
Ama unutmamalıyım yaşamak için nedenimi
Utandırmamalıyım ailemi
Uyandırmamalıyım içimdeki deliyi
Anlatamıyorum derdimi dörtlüklerle
Yazmıyor hislerimin karşılığı sözlüklerde
Ozanlarda bahsetmiyor hiç türkülerde
Sorsam mı acaba nedir bu diye ölülere
Belki duyabilirim cevabı sessizlikte
Ama zannetmiyorum yeterince sessizdim geçmişte
Fazla tutulma, bozma aranı kendinle
Zamanı gelince susacaksın canının terkiyle
Kalbime geliş sebebini bilmediğim mutlulukların gidişiyle kararıyor gözümün önü zifiri
Siniri tetikliyor bu durum suçumu, kimsenin bilmediği suçlarımı hatırlatıyor körüklüyor alevi
Ateşten korkan ben seviyor yangın çıkartmayı, serseri yanım susmuyor bi’türlü diyor hainler ödesin hesaplarını
Kesip at yak, bak, takma kafana, rahata az kaldı ama önce gir şu savaşa.
Banklarda yatarken daha mı mutluydum ki geziyorken maddeler damarda
Hata ile yarışırken kapakta Mustafa’yla yine ilgilenirdik sanatla
Sararsam sağlamca bi’sigara, satarsam para olurdu ilaca
Kibarca tehdit ederdik mal sahiplerini, sabırla beklerdik terk etmesini bahçesini.
Uzundu köpeklerinin zinciri, hızla atlamamız gerekirdi üzerinden çitin…
Piçleri, yaz yaz bitmez bu meseleler, geride kaldı artık o pezevenkler….
Kalem ısınsın diye yazıyorum böyle basit, oysa kelamım çok naif. Bak istersen: Dur bekle dolsun mürekkebin üç-beş ay, zaten yaşıyoruz güç bela…
