Affedememek Yorucu Bir His

Umutsuzluk, umutsuzluk, umutsuzluk!.. Umutsuzum kardeşim, korkunç bir kızgınlık buhranı içindeyim, gün geçtikçe sönüyorum. Bir bekleyiş içindeyim, gün geçtikçe soğuyorum. Bunu sakın unutmayasın “Bekleyen her şey soğur arkadaş! Bu bekleyiş, bu buhran biraz daha sürerse, eyvah!.. Nedenini söyleyeyim mi? Fakat bu o kadar tuhaf ki bana gülersiniz diye çekinmiyor değilim. Şu koskoca dünyada yalnızım arkadaş! Kalabalıklar içinde yeni doğmuş bir körpe kuzu gibi titriyorum. Herkesin vicdanı kapalı, örtülü; yalnız ben körpe ve çıplak! Herkes namusluymuş gibi geçinerek alçak yaşamın kolayını buluyor. Herkes bu rezalet havada nefes alabilmek için bir kolaylığa, bir çareye, bir büyüye sahip.

Affedememek yorucu bir his.

Kelami Kurt