EdebiyatŞiir

Kavuşamadan

Kavuşamadan
bir tas çorbanın sıcağı
Annemin sesi gibi yüzümde,
Kavuşamadan,
yalnızlığına
Bir nefes bu üstün körü alınmış
Darağaçları kurulmuş masmavi renklerine

Uzanır kıbleler bir ılık boynumun köşesi
Sevda suskun düşer
Sen ki bir nefes kadar içime üflenen
Bir şarkıya köle olur

Sabır bir taşa çalar kendini kavuşamadan
Yetmez hayatım bir Akdeniz olsun,bir gezisi
Kadınlar uçar pencerelerimden
Yağmurlar yorgun düşer

Efe Ay

Hevesli yeni yetme...

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu