2020 yılının bitmesine az bir zaman kala, yeni bir yıla başlamadan şöyle güzel bir müzik eşliğinde kahve mi alıp dünyanın sesini kısarak oturup içinde bulunduğumuz yılın muhasebesini yapmak istedim, bu yıl nasıl geçmişti, hedeflediklerimin neresindeydim, ben nasıl olmak istiyordum yeni bir yılda, gelecek yıldan ne bekliyordum ya da cidden hala beklentilerimiz var mıydı güzel şeylerin olacağına dair… Canım ülkemde bir şeyler yaşanıyor, acısı sevincinden çok, kaygılanıyorsun geleceğin için, ailen için, sevdiklerin için. “Ne olacak bize” sorusu hep meşgul ediyor kafanı. Tüm bunları düşünürken hayat işte öyle ansızın süprizlerle geliveriyor. Tam da hayatıma yön vermek isterken tam da bu hayattaki amacım ne, bu hayatta ki karşılığım ne diye sorgularken…
Tolstoy’un ”İnsan Ne ile Yaşar” kitabında da sorguladığı gibi ne için yaşıyorduk? Bu sorularımın üzerine bazı cevaplar bulmuştum. Sanırım ben insanları hep mutlu etmek için yaşıyordum, en son kendim için ,kendimiz için ne yapmıştık mesela… Hep birilerini mutlu etme çabamızdan mı güç alıp mutlu oluyorduk başkasını derdini görünce kendini unutup ona iyi gelebilmek, birilerini mutlu ediyor olmak kalbe şifa oluyordu galiba ama hayatta ki tek amacım bu muydu diğer nedenlerde vardı elbette ki peki neydi bu nedenlerim, bulmak için bir süre hayatı sessize alıp kendi köşeme çekilip derin düşünmeye, o cesaretli adımı atıp yaşamaya başlamalıydım….