Ne içindeyim zamanın
Ne de büsbütün dışında…
Ne güzel dökülmüş kaleminden şairin bu mısralar… Aradan geçen yıllara rağmen ne de güzel anlatıyor bugünümü… Yaşıyorum. Yaşıyoruz. Çünkü nefes alıp vermeye devam ediyoruz. Kalbimiz hiç usanmadan atıyor. Günler, haftalar, aylar birbirini kovalıyor. Bu düzende artık dalına tutunmaktan vazgeçmek üzere olan koyu kahve yaprak gibi hissediyorum. Çünkü gönlümde hep bir sonbahar havası… Rüzgara karşı direniyorum ama dalımda kendime yararım dokunmuyor. Boşa çabalamanın, farkındalığının vermiş olduğu hüznü hissediyorum. Biri dokunsa parçalanacağım. Dokunmasa zamanım geldi, kendim düşeceğim dalımdan. Belki biri üstüme basacak. Bin parçaya bölüneceğim. İki türlü de toprak olacağım ama ilkbaharda başka bir fidanda filizlenecek artakalan tanelerim. Yine yeşereceğim sımsıkı tutunup çiçek açacağım belki de. Bu bir döngü böyle devam edecek.
Şu an yaşıyorsam kendi hayatımın sonbaharını,
İlkbaharın geleceğine olan ümidimden…
Sevgiyle kalın ♥
