Edebiyat

Senin iklimine

Senin geçtiğin caddeler tanıyorum.

Ayak bastığın hüzünler.

Gün ağarırken bakan gözlerini görüyorum.

Önce biraz sonbahar geliyor çehrene.

Sonra yavaş yavaş yayılıyor mevsimin henüz ılık rüzgarları.

Sonra sertleşiyorsun yağan kar tanelerinin lapasında.

O vakitler mevsim sert bir karakış.

Sonra baharlar konsun istiyorsun pencerene yazlar, sıcaklar, kahkahalar

Hepsi geliyor,

Hepsi geçiyor hayat ağacına konan göçmen kuşlardan hallice.

Dört mevsim…

Sadece adı kalıyor takvimde.

Senden geriye…

 

madamrose

 

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu