Bugün çekıp gitsem bu şehirden, ardımda ne kalır?
Birkaç metruk şiir, bir iki roman karakteri,
Zavallı anam babam, kardeşim, belki ablam,
Bugün bu şehirden çekip gidiyorum.
Bütün kefaretlerimi ödeyip gittim farzı misal,
Hicran sayıyorum arkamda bıraktığım ne varsa,
Halbuki sevinç bile duyulmuyor ardımdan,
Bunca hiçliği haketmedim.
Herkesin aklında dünki hayat telaşeleri
Ve tam bu vakit terkediyorum, bu koca şehri,
Hiç olmak, düşman olmaktan da ağır,
Samimi nefretler düşlüyorum geceleri.
Ve inan bana, koca şehir, gözümde ufka doğru erirken
İçimden hala birkaç hüzün, birkaç düş kırıklığı bekledim
Oysa ne ağıt işittim arkamdan ne bir kutlama sesi
Yalnız cılız bir çan ve şehrin soğuk nefesi.
Derin sevdaların yükleri kalmadı artık bu zamanda
Kederli şarkılar da yok hem, ağır makamlar da
Yine de azar azar özlemler ekiyorum yarınlara
Nihayetinde bu şehir de benim, ardımda kalanlar da.
