Koyu, kap kara bir sessizlik yolumun üstü.
Adım adım kopan bir heyelan bu iki heceli.
Toprak olup, serilir üstüme.
Kış kadar yalnız kalır şimdi,
Üşüyen sıcaklığın.
Gün gelir
Düşebilen firar telinden,
Nokta nokta kazınır dipsiz kuyuların.
Sanki bugün gördüğüm gözlerinde
Beni önceye taşır.
Kelimeler yalnız kalır,
Sesinde bayram sabahı ıssız gönlümün.
Yılda bir günde olsa doldurur, taşırır.
Kapkara seril üstüme,
En ufak zerrenle.
Düşebilmek bir firar telinden,
Kelimelerle yetmeyen bir ölüm.
Issız şiir bu yazılan senin adın,
Issız bir kalabalık şimdi
Üşüyen sıcaklığın.
