Zaman Geçiyor. Tik Tak…

Tik tak… Tik tak… Saat ilerliyor; tik tak… Tik tak…

Saat 03.55 ya da 15.55. Buna günün hangi evresinde olduğumuz karar verecek. Saniyeler ilerliyor. Dakikalardır dönüyor. Tik tak… Tik tak… ama akrep ve yelkovan hâlâ 3 ve 11’in üstünde. Zamandan zerrece haberdar değiller. Zaman geçiyor ve onlar oldukları yerden kımıldamadılar..

-E aynı senin gibi işte.

+Anlamadım?!

-Senin gibi işte. Senin de geçen zamandan haberdar olduğun söylenemez. Akrep ve yelkovan gibi olduğun yerde durup duruyorsun.

+Hiç de bile. Benim yerimde durduğum falan yok. Gayet ayak uyduruyorum zamana.

-Öyle mi? Ne yapıyorsun mesela?

+Ih şey…işte işlerimi yapıyorum, günlük program yapıp ona uyuyorum. Olması gerektiği gibi yaşıyorum iste.

-Ah canım benim. Maşallah sana. Peki bu zamana ayak uyduran tarafindan şeyin haberi var mı; ruhunun?

+Hah saçmalıyorsun iyice. Ne diyorsun ya sen?!

-Diyorum ki, evet teknik olarak yaşadığın dogru. Yiyip içiyor çalışıyorsun. Ama ya ruhun ve aklın? Onlar nerede? Şimdiyi yaşayan bedeninle mi yoksa akrep gibi takılıp kaldılar mı bu yerlerde? Bak elindeki saatten bir farkın yok. Saniyeler geçiyor ama sen hep aynı yerdesin. Kaçırıyorsun dakikaları.

+Amma yaptın haa sen de! Saatin akrep ve yelkovanı hareket ettiren zembereği kaymış hepsi bu.

-Hepsi bu mu sahiden?

+Tabiki de bu. Of ne çok seviyorsun herşeyden anlam çıkarmayı. Hem senin başka işin gücün yok mu? Git başkasıyla uğraş! Rahat bırak beni!

-Ah canım benim ya. Senin iç sesinim ben. Ne işim olur başkasıyla? Sen bosver bana laf yetiştirmeyi de dediklerimi bir düşün. Takılıp kaldığın yerden kop gel artık şimdiye. Geçmişi düşünüp durmak kime fayda sağlamış ki sana iyi gelsin. Sana bugünde ihtiyacı olan onca insan var, onları düşün. Bak zaman geçiyor, tik tak… Tik tak…