Hayatımıza iyi veya kötü şekilde giren boyut fark etmeksizin dokunduğumuz herkesten sorumluyuz, mesulüz esasen. ‘’Ben’’ çekirdeğim. Bir şekilde temas halinde olduğum kişiler etrafımda katman katman halkalar oluşturuyor. Suya bir taş attığımızda oluştuğu gibi.
Halka bizden uzaklaştıkça ve büyüdükçe bizim onun üzerindeki ve onun bizim üzerimizdeki etkisi azalıyor. Halka büyüklüğü ile etki gücümüz ters orantılı.
En çok kime etki edebiliyoruz?
-En içteki halkaya yani “Kendimize”. Biz yıllardır hep dıştaki halkalarla uğraşarak kendimizi ıskalamışız. Oysa ufak bir dokunuşta bile güçlü bir geri dönüt alabileceğimiz en olası yer en içteki en küçük halka. Dıştaki halkalarla uğraşmak çok kolayken ve bizi rahatlatıp eğlendirirken ‘’ ben’’ ile uğraşmak sabır ister, emek ister hiç de kolay değilken.
Bu düşüncelerle zehirlemişiz birbirimizi. Elimizdeki en büyük etkiye sahip dalgayı sönümlemişiz merhametsizce ki yayılmasın. Şikayetlerin ve öfkenin esiri olmuşuz sormadan, bakmadan, görmeden, duymadan, anlamadan, dinlemeden.
Velhasıl kelam kaybetmişiz kendimizi. Şimdi ise perde çektiğimiz gözlerimizle karanlık bir ormanda cılız bir ışıkla ilerlemeye çalışıyoruz.
Halka “Biz”iken kendimizi halkanın bir parçası görmüşüz. O bize değil biz ona hizmet eder olmuşuz.
KENDİNE İYİ BAK!
