Dağılsın şimdi mısralar gökyüzünün altında hâlâ nefes alabiliyorsak.
Alabiliyorsak, borçluyuz şiirlere duygular ona hapsolmuşken.
Her okuduğunda yüreğini, masum bir çocuğun başını okşar gibi okşamıyorsa şiirler niye?
Kalır bir soru aklımla yüreğim arasında bir yerde, şiirlerim dokunur mu yüreğine?
