DenemeEdebiyat

Sessiz Hatıra

Sevdam! Hatırlıyorum. Bir gün yağmur serpilmeye başladı gökyüzünden. Damlalar usulca düşüyordu üzerine. Aynı kaderi paylaşıyordum seninle. Yalnız biraz uzağındaydım. Sana yakın olmak için atıyordum adımlarımı hızlı. İttin geriye saçlarını. Vardı yüzünde engin yağmur damlaları. Gülümsemeye başlamıştın. Bambaşka bir anlama kavuşmuştun sanki. Ayrı bir tecrübeye , ayrı bir güzelliğe bürünmüş gibiydin. Yıllarca yağmurun altında ıslanmayı göze alabilecek kadar cesurdun. Gözlerinde yağmurun serinliğiyle var olan ışıltı senin sabrına ve sevgine değer katıyordu.

Yağmurun ahengiyle uyumluydun. Adımların ne bir fazla , ne bir eksikti. Göklerin masum serzenişinde aydınlanmıştı yüreğin. Karanlıklara meydan okuyan güzel tebessümünde hissetmişti benliğin çetin bir duruş. Gözümden kayboldun yavaşça. Gittin çok uzaklara. Varmıştın belki de gitmek istediğin ufka. Yanaklarıma doğru gözyaşlarım süzülüverdi birden. Döndüm sırtımı yürüdüm uzaklara. Yolum düşerse uğrarım yine bu ıssız semte. Belki yine denk gelirim yağmurun kokusuna. Kaldı geride bir parça gözyaşı. O da hissettirir yüreğime sıcak bir gülümseme.

Yıllar sonra. Sıyrıldım anılarımızdan. Uyandım ve yavaşça gözlerimi açtım. İçimde bir ferahlık var. Gördü gözlerim yine gecenin koyuluğunu. Bilsem de mahkum ve yalnız bir yolculukta ilerlediğimi yine de kararlılıkla gidiyorum. Kalp atışlarım eşlik ediyor heyecanıma. Yüzüme aniden gelen rüzgar bürünmüştü bir şekle , bir kıvama. İçime serinlik vererek hissettirdi yüreğime hatıralardan sıcak bir esinti. Bir şey ilişti gözüme. Ağaçların yaprakları dökülmüş. Hava bulutlu. Ve yapraklara düşen yağmur damlaları var her yerde. Sevinçle doluyor yüreğim. Yine aynı yağmur damlaları ve sükunet. Sokak lambaları yağmurun himayesinde gibi. Kadim bir ayrıcalığa sahipmiş gibi renk getirmişler yeryüzüne.

Ama bir kişi eksik bu tabloda. Biliyorum. Sen yoksun Sevdam! Gülümsemen yok yağmurun süzülüşünde. Sıcakkanlılığın yok sokak lambalarının ışığı altında. Yoksun sen mesafelerin sınır tanımaz uzaklığında , yeryüzünün bilinmeyen sessizliğinde. Gidemiyor ayaklarım geriye. Dönemiyorum başlamış olduğumuz yere. Sen yoksun Sevdam! Bu eksik tabloda , sessizliğin faziletinde.

İlgili Makaleler

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu