Ars Long A !

Belki bir başlık bulamam içimdekileri özetlemeye diye başladı sözlerine genç kız. Sokak gri, gece zifiri, içi solgundu. Yaşantısını resmettiği yağlı boya tablosu tam olarak buydu. Biraz renklendirmek istese birileri üzerini çiziyor veya belirsiz fırça darbelerini sinsice üzerinde gezdiriyordu. 27 senelik yaşantısında sorgulamaktan bir an olsun vazgeçmediği inişli çıkışlı tek grafikti tüm bu yaşadıkları.
Üzüntü bazen muhteşemdir evet diye devam etti sözlerine. Büyük ressamlar, büyük şairler, büyük müzisyenler, büyük düşünürler ve hatta büyük sporcular bile…Büyük bir acıdan geçmiş olmalıydılar. Üstelik bir değil birden fazla. Onları herkesten ayrıcalıklı kılan da buydu zaten. Yaşını ve yaşadıklarını bu noktada önemsemiyor, günün birinde bütün acıların imbiğinden geçmiş bir vaziyette tamamlanmış bir sonla ödüllendirileceğinin hayalini kuruyorsun. Sahi sen hayal kurmayı biliyor musun?

Belki bu yaşıma kadar milyonlara sesimi duyuramadım. Bir melodinin ritmine kapılıp başka kalplere onu ulaştırmadım.Sosyal medya kimi zaman bir illüzyon kimi zamansa bağımlı bir kafes gibi süzüldü gözbebeklerimden yaşantıma. Sahi ben yaşıyor muyum? Hala bir şeyler aramaktan yorulmadım mı ? (Benimle, uzaklarda, varolmayan…)

Bugünlük bu kadar yeter sanırım. Hikayenin geri kalanına yazarı olduğum sanal dergiden devam edeceğim. Şimdi önemli bir sergi var ona gitmem gerekiyor. Görüşmek üzere.

Sergi boyunca gezerken durup düşünmeye ve irdelemeye devam etti. Onun için hayat bir sergiden ibaret değil miydi ? Başkalarının renklerini okumaya, anlamaya ve hatta dinlemeye çalıştı. Bazıları öyle güzeldi ki…asla onun renkleri gibi anlaşılamayan. Birileri görüyor, duyuyor, izliyor fakat…anlamıyorlardı. Üzerini çizmekten de hiç çekinmiyorlardı…

Tam sergiden çıkacakken birden girişte asılı şu yazıya takıldı gözleri;

Güçlü ya da kusursuz olmak zorunda değil. En özel renkler en kusurlu darbelerden doğar. Başkaları ne kadar üzerini çizerse çizsin kendi darbelerinizi yaratmaktan korkmayın!

O gece uyurken bile bu söz yankılandı kalbinin sesinde. Yüreğindeki gözyaşları hiç dinmedi.