Fabrika bacalarının zehir kustuğu,
Havanın ayaza kestiği,
Soğuğun, üşümeye mahkûm canlıların sesini kıstığı
O tekrardan ibaret anlardan biriydi
Ve düşünüyordum,
Kör bir adama el sallayan o kadını
Mahremden bihaber duvarları
Tutmaya yüz tutmuş da tutmayı unutmuş duaları
Pamuk tüylü bir kirpi yavrusunu
Sonra
Yavrusunu kaybetmiş bir annenin acısını.
Boynuma doluyordum ardından
En son boynuna dolanan bir atkıyı.
Kokunu alıp seviyordum.
Bol tezatlı karakterimi bilirsin,
Kokunu alıp sövüyordum.
Ve koşar adım kaçıyordum sevme hissinden
Kovalıyordum alışmaları.
O akçe pakçe anılarım senden sonra karardı
Yine de varmadı dilim seni karalamaya
Kalemim de varmadı.
Zarlarımı fırlattım bir otobüs durağından
Yolun orta yerine:
Altıya altı… Saat ise henüz altıya beş vardı.
Birileri hâlâ gökyüzünde asılı unutmuştu üstelik dolunayı.
Açlık değil bu,
Ben görev bildim haftada üç gün ve üç günde üç öğün,
Ruhumu doyurmayı…
Yudum yudum içerken satırları,
Gözlerinde sindirmek isterdim şarkıları
Oysa bana şefkatle kucaklamak kaldı,
Hiçbiri bana ait olmayan intiharları.
Bilmezsin, sevmem tekrarları,
O yüzden şimdi…
Selin’S
