Hayal kurmak… Ne kadar güzel geliyor, değil mi, kulağa?
Dünyanın en acı şeyidir hayal kurmak.
Umut eker insanın içine, sandırır, inandırır,
Alır seni, uçurur, uçurur…
O an anlamazsın mutlulukla,
Sonra gözlerini açarsın, bakarsın, düştüğün yer uçurumdur.
Ve olmayışlarla yaşarsın.
Gerçeklerle…
Kimi zaman ise hayat kurtarır,
Hayallerin uğruna yaşarsın. Yaşarsın.
Fakat yine acı verir.
Her güne hevesle başlarsın,
Yaşamaya hevesle…
İnanarak, sanarak…
Ama düşlediğin gibi olmaz bazı şeyler, çoğu zaman.
Durur, yutkunur,
Yaşıyormuş gibi yaparsın.
Gerçeklerle.
Kabullenmek gerekir.
Bazı başarılar elde edilemez, belki olmaması nasiptir.
Kazanacağını düşünürsün ama kaybedersin, kısmettir.
Beklenen gelmez, zaten bazen gelmemelidir.
Bazı şeyler olmaz…
Nasip o kadar da çok zorlanmaz.
Olacak olan olur, sevecek olan sever.
Aslında her şey çok basittir.
Evet, belki avutur hayaller, gerçekler genelde acı verir.
Güzeldir hayal kurmak, hep gülümsetir,
En son acı bir tebessüm kalır.
O da hayal kırıklıkları içinde…
Seni gerçeklerle yüzleştirir,
Ve kopar içinden istediğin.
Çünkü artık istemediğindir.
