Sevdikçe azalıyor insan, kelimeler tamamlayamıyor bugünümüzü. Yarın zaten yok gibi. Biliyorum anlamsız kalıyor bazı yaşanmışlıklar. Göz ardı mı etmeli şimdi bütün her şeyi, yoksa geride mı bırakmalı canlı bir bedeni. Soruyorum, azalıyoruz bu sofradan. Her şey bir çatal bir kaşık ve bir bıçak meselesi.
Bitmiyor dertler, tasalar zaten kalemde yazmıyor. Ne sözleşmesi. Yitip giden bir sevda kalıyor. Siyah çerçeve de bir fotoğrafı. Adına diyorlar kadın. Ne emeği yaşatıyor gözlerindeki feri. Ne artık kalbi atıyor eskisi gibi. Şimdi soğuk ve lekeli, neden mi? Üstüne attınız ya soğuk soğuk ibareleri. Sahi ya siz sevmiştiniz bu kadını. Ve değersizleştirdiniz bu bedeni.
Yaşanmıyor artık bu dünyada şimdi demir almak lazım oldu bize. Gidelim tek vücut Venüs’e Jüpiter’e. Kafamda galaksi, yüreğim derin.
Lütfen anlamaya çalışın sessizliğimizi. Güneş olmak istiyorum, her bir kadın için Güneş. Ayırmıyorum iki bedeni. Unutmayın gidenleri. İki vücutta etten, kemikten. Biri güçlü. Biri güzel dememeyi öğrenmeli insan…
İkisi de güçlü nihayetinde. Ne bu ayrım, bu cehalet ne?
Uyan kızım, cennette uyan ki. Hayat bulsun senin yüreğin. Dokunmasın pis düşünceler sana …
Arya Merve KARASU
