Bir kanca,
Asılı duruyor tavanda.
Öylece yukarıdan
Bakıyor bana.
Sönmüş bir kibrit çöpü gibi,
Bürünmüş kara sevdaya.
Bürünmüş,
Kavuşma arzusuna.
Orada usulca bakıyor bana,
Kaçırıyorum gözlerimi,
Boyası dökülmüş
Çatlak tavandan.
Uzanıyor şöyle bir metre
Tavandan boynuma,
Girmiş koynuma çoktan
Bir ince halat.
“Dur” diyorum,
Daha tükürmedim
Kahpenin suratına.
Zamanı değil kavuşmanın.
Çek kollarını üstümden amansız yağmur,
Şimdi yaşamanın tam vaktidir.
Bunca çağrına kulak veremem,
İnadına yaşamalıyım.
Dur!
Daha tüküremedim kahpenin suratına.
