Bütün harfleri ve sözcükleri çöpe atmak istiyorum,
Harfler de, sözcükler de anlamsız geliyor,
Hem bütün cümle ve öğelerini mahvetmeli,
Konuşmak artık kifayetli gelmiyor.
Bütün meyhaneleri yıkıp; yok etmeli,
Hem de içinde ne kadar mey varsa beraber,
Sakiler artık manav olur, kasap, ya bir berber;
Uyuşmak, yalnız ruhuma bir yalancı merhem veriyor.
Gecenin kıyısında elimde aydınlık bir hançer,
Ruhumla çarenin ilham ışığı arasındaki perdeyi bölüyorum,
Ellerimle sayfayı parçalayıp sana el uzatacağım,
Ellerin karanlığın lütfuna boyalı.
Her yok oluşumda; aklıma var oluşun geliyor,
Ben de bu kez harflere sarılıyorum; kelimelere,
Bu defa aydınlık ellerin sımsıcak avuçlarımda
Ve sonra tümceler geliyor ve sonra cümleler
Mutlusun, mutluyum, mutluyuz satırlarımda
