Zamansız Asya

Sabah güneşi yıldızları gizlemeden
Pelerinli bir hayal gibi parlıyordu
önümde Asya.

Sonsuz bozkırda
Zamansız harp mısraları yükseliyordu.
Belki de şair şiirinde güneşi tasvir ediyordu.
Milattan önce ya da sonra fark etmiyor,
Bir mızrak boyu eriyen zamana karşı
dimdik duruyordu.
Her şey biraz eksikti burada.
Bu noksanlığın ortasında
yarım kalan hikayeler anlatılırdı.
Bir bülbül güle aşık olur,
Han ölür hanlık yıkılırdı.
Şaman son kez dua ederken,
Timuçin daha tahta oturmamışken,
İlah,
son peygamberi henüz göndermemişken
Gece olur gün biter yine her şey yarım kalırdı.
Bozkırın kaderiydi yarım kalışlar.
Bozkırın kaderiydi gün batımı.
*Asya’nın kaderiydi gün batımı ardından yeniden güneşi doğurmak.

Yıldızlar yeniden gökte belirmeden,
ayıkla sabahtan kalma güneşi.

• Asya, Yunancada doğu yani güneşin doğduğu yer anlamına gelmektedir.