EdebiyatŞiir

Hastalıklı Ruh

Akşamlar oldu doldu günüm aydın,

Aydınlık

Çözemedim, hangi bilinmez ufkun yalnızlığı

Sesin sözlerime paralel,

Gitsen orada, en tepede

Güneş

Solmuş resimler, yıpranmış eskiler

Ve hatıran…

Hatıran esaslık hayatıma.

Çocuk hıçkırığı el sallayışın,

Son sallayışın

Kapı pencere kapattırır yalnızlığın,

Asaf alev içim gık çıkmaz.

Söyleyemem

Güneşim yaktı, toparlandı gitti

Günüm yangın yeri.

Butimar kuşu gibi

Denizim sen.

Korkarım kana kana içemem,

Öpemem diye…

Beklerim kıyılarında 

İçemem.

Hasis ruhun

Vermedi beklenti

Korkularım saklandı hep bir yaş uzağımda.

Şafaklarım

Sana ayarlı

Bir gün daha döndü,

Uzadı soluğum

Süzüldü yaş.

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu