Dar Geçit

Diyecek söz var iki kelime;

Biri anlam,

Biri kafiye.

Daha bitmedi sözüm

Çehrene yansıyan

Derin maziye.

Yaşanılan bir ufuktur mazi

İlerleyen kıymet

Tecelli olacaktır,

Mizacındaki sebebiyet.

Resmini çizecektim

Dağlara, taşlara, ovalara

Şelale gibi dökülen anlam enginliğinde

Yazacaktım,

Aydınlık bir karaltıda kalan son yolcu diye.

Direnecektim

Düşüncelerine ulaşmak için

Önümde duran sarp kayalıklara.

Yaşlanacaktım

Bir gün gelir de

Sessizliğini bozar diye.

Her düşüncenin ruhunda

İlerleyecektim

Gözlerim kapalı

Bilinmez bir yolculuğa.

Eriyecektim yaprakların hışırtısı arasında

Ulaşacaktım ilminin maneviyatına

Dediği gibi Mevlana’nın

Hamdım, piştim, yandım sözlerini

Hissiyatımda duya duya.

Kaçırma gözlerini benden

Bakma önüne

Aynısın sen, öyle kalacaksın.

Esinlenecek her kelime

Düşüncendeki insan sevgisine

Dalgaların kıyıya çarpması gibi

Yaşayacak ilim meşalen yol boyunca

Katı yüreklerde, sessiz çığlıklarda.