Ruhuma koşuyorlar
Teker teker
Ayak sesleri beynime işliyor
Gözlerim kapalı bekliyorum
Öylece…
Karanlık çok yakın,
Aydınlığa vakit çok
Ruhuma koşuyorlar
İstilaya hazırım
Teslime hazır
Kaybedişe hükümlü
Öylece…
Karanlık çok yakın,
Aydınlığa vakit çok
Ruhuma koşuyorlar
Yalnızlığımı fırsat bilenler
Savunmasız kalmışlığımı
Çırpınan kollarımı
Mahzun bakan gözlerimi
Görmüşler…
Karanlık çok yakın
Aydınlığa vakit çok,
Ruhuma koşuyorlar
Korkuyorum
Kaçmak yok, bekliyorum
Kimse yok, yalnızlık…
Kör kütük sessizlik
Uzun uzadıya boşluk
Karanlık artık çok yakın,
Aydınlığa vakit çok
Ruhuma koştular
Buldukları, bulmayı umdukları
Benmişim de yetmemiş gibi
Çaldıkları, aldıklarından kıymetli
Vermek, bir fiilden fazlası değil
Şimdi mi?
Ben o karanlıktayım,
Ve sen ‘Aydınlık’ artık çok daha yakınsın!
