
Karanlığın umut ışığısın
Bitmez, tükenmez dertler
Savrulur saçların
Rüzgarın uğultulu sessizliği gibi.
Aydınlığın çıkmaz sokağısın
Sessizliğinde anlamlı bir ulviyet
Başını her eğişinde
Güzelliğini yansıtan
Engin bir halet-i ruhiyyet.
Benliğin sürüklüyor çıkmaz sokaklara
Ama kaybolamıyorum
Tükenmiyorsun
Dilimi bağlamış gibisin.
Sen gerçek misin?
Bilemiyorum
Yoksa varlığın mı ispatlıyor gerçekliğini?
Anlamıyorum.
Nasıl bir tesirli kafiyesin sen?
Varlığın bir dert, yokluğun bir dert
Hiç tükenmez mi?
Yüreğindeki samimiyet.
Tebessüm dolan gözlerine
Bakamıyorum bile
Hissediyor suskun yüreğim
Geçmişi, geri kalan ömrümü
Düşünüyor zihnim
Bir gün uzaklara gidişini.
Kaybettim sonunda hafızamı
Dağıttın düşüncelerimi
Unutamadım hiçbir zaman
Yüreğime dokunan
O güzel bakışlarını.
Nasıl başarıyorsun?
Yüreğimde yıllarca yer edinmeyi
Tükettin sözcüklerimi, hislerimi
Karşıma çıktığın günden beri
Hissettirdin yüreğimde amansız fırtınaları.
Sevdam!
Issızlığın derin çehrelerine bürünmüş gibiyim
Hasretim aydınlığına ve gerçekliğine
Aydınlıktan kopan bir parça
Işık huzmesi olsun yüreğimize.
Tüm benliğimi verebilirim size
Yeter ki aramayalım birbirimizi
Geçmişin çıkmaz sokaklarında
Korkusuzca açılalım
Aydınlık bir geleceğe,
Aydınlık bir limana.
Emeğine sağlık.
Bu şiir için puanım 7.42