Yansımalar

’’Kimsin sen?’’ dedi bana,

Aynadaki yansımam.

Sahi kimdim ben?

Romandaki kahraman mı,

Şiirdeki âşık mı,

Yoksa şarkıdaki nakarat mı?

Limanda soluklanan bir gemi gibi huzurlu,

Sütten kesilmiş bir bebek gibi hırçın,

Hoyrat ama biraz da dinginim bu sıralar.

Sonra çocukluğum indi sahneden,

Uzun uzun baktı bana gözlerini kısarak.

‘’Kaybettiğin benliğini mi arıyorsun?’’ diye,

Fısıldadı ruhuma.

İşte o an düştüm hayâl penceremden.

Sonrası bir ölüm sessizliği,

Çocukluğumun geçmeyen yarası,

Sahi, neydi benliğimin bu inadı?

Çözülmemiş parçalarda saklı.

İşte bu yansımaların sessiz feryadı.