Sonbaharım
Güneşle doğan bir sessizliğim.
Yetmez derdimi anlatmaya kelimeler
Dökülen ağaç yapraklarının arasında
Saklıdır,
Hüzünlerim, acılarım, kaderim.
Ama bahar dedik ya
Yaşatır içimde ümitleri
Kaldırırım yüzümü bulutlara
Belki ısıtır güneş göz kapaklarımı
Tamamlarım böylece ömrümü.
Bahar geldi ansızın
Nasıl da güzel toprak ananın kalbi
İki tebessüme benzer zamanın çehresi
Değil midir parıldayan?
Gökyüzüne doğru bir nisan güneşi.
Sokakta gördüğüm her yüzde
Arıyorum
Güzelliğini haykıran özlemin sıcaklığını.
Hatırlamak istiyorum
Hüzünlü bir musikinin
Muhtaç olduğu
Haykırırcasına bağırdığı
Kuralsız sevgiyi ve kederi.
Hasretin tükenmez misali
Hislerimizde bir yaşar
Bir şarkı gibi.
Mısra mısra işlenir tebessümümüze
Susmak çığlık olur yüreğimizde
Dokunur bedenimize
Yağmur damlalarıyla
Hüzün mevsimi.
Beğendim. “Hüzün mevsimi” ile bitmesi de güzel bir detay.