EdebiyatŞiir

Sonbahar

Sonbaharım

Güneşle doğan bir sessizliğim.

Yetmez derdimi anlatmaya kelimeler

Dökülen ağaç yapraklarının arasında

Saklıdır,

Hüzünlerim, acılarım, kaderim.

Ama bahar dedik ya

Yaşatır içimde ümitleri

Kaldırırım yüzümü bulutlara

Belki ısıtır güneş göz kapaklarımı

Tamamlarım böylece ömrümü.

Bahar geldi ansızın

Nasıl da güzel toprak ananın kalbi

İki tebessüme benzer zamanın çehresi

Değil midir parıldayan?

Gökyüzüne doğru bir nisan güneşi.

Sokakta gördüğüm her yüzde

Arıyorum

Güzelliğini haykıran özlemin sıcaklığını.

Hatırlamak istiyorum

Hüzünlü bir musikinin

Muhtaç olduğu

Haykırırcasına bağırdığı

Kuralsız sevgiyi ve kederi.

Sonbahar,

Hasretin tükenmez misali

Hislerimizde bir yaşar

Bir şarkı gibi.

Mısra mısra işlenir tebessümümüze

Susmak çığlık olur yüreğimizde

Dokunur bedenimize

Yağmur damlalarıyla

Hüzün mevsimi.

İlgili Makaleler

Bir Yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu