Denizlerin bilinmeyen yerinde,
Halkın ahvali nedir bilmeyen,
Bir Goncagül’ün gizeminde,
Mercan güzelliği taşır sevdiğim.
İstanbul, bir yorgun şehir,
Yürümekten yorulmuş galata yokuşu.
Kadıköy yudumlarken birayı,
Üsküdar bize hayran, kız kalesi yüzümüze hasret.
Oturmuşuz vapurun güvertesine, Martılar bize bakıyor.
Gün tarih yazma günü aslında, el ele yürüyoruz İstanbul’da.
Görülmemiş Nazım’ın umudu, ruhumuzdan boğaza akıyor. En çok sana muhtaçken yorgun yüreğim, yalnız yürümüyor ilk defa sokaklarda…
