Bazen diyorum,
Bazen alıp gitsem başımı
Bilmediğim şehirlere
Bilmediğim yüreklere
Bir başım bir de kuru yaşım…
Hani diyorum,
Hani hiç mi gülmez hayat yüzümüze?
Oysa küçücük bir çocuğun gülümsemesindeydi hayat.
Sonra diyorum,
Sonra, ne çok yormuş hayat?
Yolun yarısına bile gelmeden, yolun bittiğini görmek için miydi bunca nefes?
Yoksa diyorum,
Yoksa hiç mi yola koyulmamıştı bu yürek?
Umut diyorum,
Umut, her fakirin ekmeği ise
Ekmeğimize bu düşmanlık niye?
Barış diyorum,
Barış ki yolun yol değilse bile, ekmeğin yoldaşın olsun.
Barış ki bazı uçurumların ucunda koca bir denizin olduğunu hatırla…
Unutma diyorum,
Unutma, umut her yüreğin ekmeği.
Unutma,
Hatırla…
Canım ablam senin güzel şiirlerini eleştirmek benim haddime değil ama genel akışı okurken biraz sıksa da sonu çok güzel ve çarpıcı olmuş. Ellerine yüreğime sağlık
Güzel yorumlaman ve ince eleştirin için çok teşekkür ederim yüreği derinim 🙂