Mısra mısra,
Beyit beyit bakar olmuşsun gözlerime
Her bakış, bir şiir olup baş salmış toprağa.
Topraktan çıkan sarmaşık
Dolanmış gözlerime, kalbime ve dahi ruhuma
Birden bire her yer sen.
Her nefes sen oluvermiş.
Gökyüzünden bir şenlik armağan edilmiş senin gelişine.
Kuşlar yuva yapmayı bırakmış ağaçlara
Ne gerek var yuvalara
Senin göğsün en sıcak yuva,
En sıcak mabed değil mi zaten?
Okuduğum kelimelerce hatırlarım yüzünü.
Yazdığım hecelerce söylerim ismini
Ki ne gerek var kitaba yazıya
Sen varken yanımda.
