Bir yıldız kayıyor.
Ve aydınlatıyor seher vaktini.
Ufka doğru dalıyor,masum yüzlü çocuklar
Açıyorlar ellerini apaydınlık semaya,
Başlarını kaldırıyorlar,bulutların arasına kadar uzanıyorlar
Bu güne kadar bana verilmiş, en büyük yükü alıyorum omuzlarıma
Kanatların olmasına rağmen, seni kucaklıyorum yorgun kollarımla.
Kollarım yorgun ya sevgili
Seni dipdiri kalbimle kucaklıyorum.
Ve üşümüş parmaklarına bakıyorum,
Gözlerim doluyor.
Güneşin işi ne bu saatte, sadet vermedikten sonra sana
Semaya kalkan eller tek tek düşüyor toprağa,
Korkulu bir titreme ile irkiliyorum
Tutuyorum ellerini, birden soğuk kaplıyor içimi.
Koşuyorum tüm çocukların başına ,hepsinin rengi solmuş.
Dudakları beyazlamış ,ne oldu diyorum ne bu katliam!
Sonsuz bir ürperti geçiyor gözlerimden
Alamıyorum bakışlarımı , göğsünde açmaya başlamış ölüm kokusundan.