
Ben daima kendi kanatlarıyla uçmak isteyen o kadın…durun itiraf edeyim: Ne tapılacak kadar güzel ve alımlı bir yüz hatlarım ne de görünenin ardındakini törpüleyecek kadar zarif, narin, kırılgan ya da hassasım artık. Belki çok eskiden böyle değildim bayım. Hayaller ve gerçekler sirkinden yapılmış yuvarlak ve etrafımızda dönmeye devam eden bu gezegenin yaşanmışlıkları vurdu beni biraz… Bu yüzden mantığım tetikte, duygularım kağıttan gemiler yapılmışta rotası belirsiz denizlere fırlatılmış gibi kayıp. Ne birisinin hayatında kaptan olmak istiyorum ne de rotamı bir başka hayatın yönüne doğru çevirmek.
Evet şimdi sıkı dur bayım!
Gidiyorum ben! Nereye mi? Duygularımı da alıp kağıttan bir gemide kaptan olmaya!
Rotam mı? Rüzgar ne yöne eserse!