Gecenin birinde ecelim peşimde korkularım benimle karanlığın içinde. Denizler mürekkebim, ağaçlar kalemim, dumanım kelamım. Duygularım dostum, hislerim yoldaşım dedim yolun iyi olmasını istedim. Kalemimin yazımı düşüncelerimin yansıması ayna misal, gecem gibi masal tütünüm gibi yasal içindeki gibi yasak psikolojim gibi batak sözlerim gibi muallak.
Kalktığımda sabah kıpkırmızıydı gözlerim.
Dökülmüyordu kağıda kalemden sözlerim.
Yine geçmişimi çok özledim.
Geçmişten bugüne olanları gözledim
Ve kalbimi insanların merhametine közledim.
Sokak tokadını çalınca hislerinden kaçınca
bildiğinden çıkınca bilmediğine girince, kendini tanıyamazsın yaptıklarını sorgulayamazsın düşüncelerini tutamazsın aileni üzersin hayata küsersin. İçindeki firavunu keşfedersin nefsinin bi özelliği bu keyfedersin, yaşadıkça keşke dersin ama işinden geri dönemezsin iyice piçleşirsin.
Unutmazsın özünü fakat
Baştan başlamak için kalmaz takat.
Kimse işitmez sesini
Çıkarırsın hayatından insanların hepsini.
İllegal olur hayatın artık beklersin korka korka yakalanacağın günü, uyandığında hatırlayamazsın dünü. Yolcu olduğun düşer birden aklına, meczub bir mevlevî gibi döner başın birde bakarsın ki kalmaz önünde aşın. Kaşın patlar kaçamazsın ve tüm gücünü toplar karşılık verirsin ama nafile, çünkü düşünürsün yersiz kafiye.
Okuduğun kitabı asla bilemeyeceksin kaç sayfa
Zaten biraz okuduğunda kalmayacak kafa.
Her yer görünecek sana menfa
Bi süre tadamayacaksın bu hayatta sefa.
Eksilecek içinden o sıra vefa
Ve Allah’tan isteyeceksin şifa.