DenemeEdebiyat

Sarımlarım-2

Rahat uyumayı özledim, sözlerimi gizledim gizledikçe izledim izledikçe çekildim.
Özgürlüğü özledim, özlemi özümde özümsedim.
Mutluluğu özledim, özveriyi önemsedim önümü göremedim.
Gömülü bir şeyler derinde oysaki yok hiçbir şey yerinde, beraberinde, geçmişin raddelerinde güvenip zor gün nutkuna sıkıntıya girdik akabinde dönüşü olmayan yola girdik nihayetinde.
Ve düşüm oldu düşüşüm düşününce soldu gülüşüm, hissizleştikçe üşüdüm.
Bağımlı olduk bazı şeylere; maddelere ve keşkelere.
Umutların sona erdiği ve duyguların iflas ettiği gece sabah oldu ama yordu, ciğerlerim doldu düşüncelerim dondu, çok zordu.
Gökyüzünün yıldızlarla yaldızlanmış sonsuz yalnızlığının üzerindeydi insanı üzen yanlışlar.
Yalan, eder insanı yalan.

İfade edemediğin zaman acıyı
Çekersin derinlerde sancıyı.
Aynaya baktığında görürsün yabancıyı
Anlarsın o zaman yalancıyı.

Akıp giden zamana karşı yakıp oturursun sigaranı ve kaybedersin yarışı çıkarsın her şeye karşı.
Çıkarın tıkanır sanırsın ki tamamım, sonradan fark edersin bunlar benim yalanım.
Kendine dürüst olduğun gün öğrenirsin eksiğini, belki anlarsın insanların hepsini.
Kimi insan geçer farklı elekten, mühim olan sille yememek felekten.
Sanki zormuş gibi geliyor insanlara, hayatlarına devam ederken köstek olmamak başkalarına.
Saygılı insanın olmaz kaygısı ve aynı zamanda önyargısı.

Elhasıl:
Sevmek çok büyük sanat, var insanın özünde bu kanat.

Rahman Şirin

Kendimi anlatmayı sevmem.

İlgili Makaleler

2 Yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu