EdebiyatŞiir

Güneş Hep Aynı Mı Doğuyor?

Tüm kelimelerim şairlerce tüketilmiş.
Birkaç küçük dize kalmış anlatılmayan,
Anlatılamayacak olan.
Sözlükte kalmamış
Yeni, kullanılmamış kelime.
Ayrılan tek kelime yok diğerlerinden.
Kelimeler sıra sıra cümle iteliyor dudaklarına.
Dile gelen,
Şu bilindik cümleler hani…
Cümleler kovalıyor yalnızlıkları.
Sorsan herkes yalnız,
En yalnız.
Yapayalnız…
Tüm bunlara rağmen,
Bir o kadar da kalabalık caddeler
Sokaklar insan artığı
Herkesin en az bir dostu var,
Tek kelime konuşmadığı…
Zaman akıyor,
Bazen akrep yelkovanı kovalıyor
Bazen saatler dakikaları.
Sorsan hep aynı,
Hep aynı zaman.
Aynı mekan,
Aynı kişi ve olaylar.
Gemiler desen hep aynı yönde,
Aynı rota üzerinde.
Dünya tersine dönmüyor.
Ne giden geri geliyor,
Ne kalan bekliyor.
Ve ben hâlâ konuşmadan yazıyorum.

İlgili Makaleler

6 Yorum

  1. Fünes hep aynı doğmuyor biz aynı bakıp aynı görüyoruz sadece. Kalemin buna istinaden hep farklıve kendine özgğn olsun güzellik.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu