Uyan

♣

Bilmem nedendir geceleri düşlere dalışlarım, Neden sabah değil de geceyedir yalnızlığım. Bilir misin sen ki beni, ben bile bilmiyorum şimdi ki beni, hatta birkaç saniye sonraki benliğimi. Çığlık desen değil. Boşluk gibi. Doğru ya her şey tezattan her tezatta en iyisinden doğar. Kahkahayı çığlık, öfkeyi aşk yapar. Doğmuyor ruhum kederinden, ne acelesi var zamanın. Ben esas kaybettiğim kendimi bulmalıyım. Yasak mıydı elma incirden. Neydi bizi birbirimize kenetleyen. Hayat mı gerçekten?

Kar küresinin içinde, sabit döngüden ibaret insan… Değer miydi bunca zaman, kapalı kapılar ardında gelecek arayan. Neydi gerçekten bizi yok eden varlığımızdan. Yoksa bir düş müydü bu yalan?

Bilmiyorum uyan güzelim uyan…

Arya Merve KARASU