Sen siyahını kaybetmiş beyaza kursak. Ben mavilere açılan yelkenlilerin enginlerine kanat çırpan o heves. “Kav” maktan gelen kelimenin olumsuzu olmanın ağır yükünü her gün biraz daha taşıyan biz. Çalar saatlerin meşrulaştıramadığı aşklar kadar zamansız ve gerçek. Sahi kimdi ve neydi o hikayenin başrollerine uzanan eller? Neydi bu senaryonun başlangıç ve bitiş repliği? Oyunlar, oyuncular, hilekar ve düzenbazlar. Tık tık! Kapı çalıyor! Açma! Aşkımızın hatırına! Kilitle tüm kapıları! Her kimse o davetsiz misafir bırak gitsin!
madamrose
