Şiir

Girdap

İnsanlar sokaklara sığar sanırdım.

İlk önce ben taştım.

Kendimi aramaya çalışırken daha çok saklandım.

 

Yok etmek istedim bugün sessizliği.

Sessizliğin beni yok etmesinden korktum.

Yine yapamadım, beceremedim.

Ne kadar sesini azaltsak gecenin,

O kadar yükseldi çığlıklar.

 

Karanlığı ruhuma kazımak istedim.

Lambaları söndürdüm,

Gözlerimi kapattım,

Tüm yazdıklarımı karaladım.

 

Karanlık sevmedi beni,

Herkes gibi.

Ne kadar aydınlatmak istesem dünyamı,

O kadar kör oldu gözlerim.

Siluetler kayboldu.

Hayal dünyam ve ben kaldık.

Gecenin içinde yalnızca biz.

 

Bu gece,

Koşarak kaçmak istedim.

Kendi içime koştum defalarca.

Düştüğüm yerlerde parçalanmak istedim.

Paramparça olmak istedim.

 

Kendimden atlamaya çalıştım.

Yapamadım.

Yüksek binalar yarattım kendime.

Hiç yükselemedim.

Küçücük bir tepeden düştüm ruhumun tam orta yerine.

Yine parça parça kaldım.

Tek tek toplanır mı parçalarım, hiç sayamadım.

 

Şiirler yarattım, keşke yaşasaydım.

Belki okurdum,

Belki hissederdiniz.

 

Birleştirsem de parçalarımı yine de su sızdırırdı çatlaklarından.

Islanırdık şu gece vakti,

Boş yere, ıslanırdık.

 

Vazgeçtim,

Yine kendimin başına kaldım,

Kendi başıma.

 

Merhaba yenilgi,

Yine ben geldim, yine ben.

Yine aynı beden.

Ağır kayıplar alıyorum.

Ben yine yeniliyorum.

Yine eksiliyorum.

 

Bazen ihtiyacım oluyor biliyor musun?

Kırılmak istiyorum, kırılıyorum.

Sonra şiirler yazıyorum.

 

Bazen sıkılıyorum biliyor musun?

Süslü intiharlar yaratıyorum kendime,

Kötü mü oluyor sanki, ben seviyorum.

 

Sanırım sıkıldım ben biraz.

Biraz hava almak istiyorum gökyüzünden.

Sokaklardan şiir toplamak istiyorum.

Süslemek istiyorum sevgimi,

Acıyı silmek istiyorum sayfalarımdan.

 

Ne zaman savaş açsam acıya,

Ertesi gün kalemim küsüyor bana.

Yazamıyorum artık,

Anlatamıyorum.

Acıya beyaz bayrak çekiyorum,

Hissettiğim en kuvvetli şeyi geri kazanmak için,

Kendimi affettiriyorum.

“Affet acı.” diyorum.

Affet!

 

Şiirler küser mi diyorum,

Gerçekten soruyorum,

Şiirler küser mi?

Şiir insandan daha insaflı oluyor bazen.

Bazen en çok şiir dinliyor sizi,

Bazen de en çok, siz onu.

 

Gece son güzelliğini gösteriyor,

Öyle güzel ki, son gördüğüm şey o olsun istiyorum.

Gözlerimden bantlanmak istiyorum sonsuzluğa.

 

Şimdi seni dinliyorum,

Son dizelerini en sevdiğim şiirin.

Keşke bitmese mısralar,

Keşke sonu gelmese güzel şeylerin.

 

Sen de mi gidiyorsun sevgilim?

Ama avuç içlerimden öpmüştün,

Ellerimden tutmuştun.

Uçurumdan düşmemek için miydi?

 

Sevmek ne demek sevgili?

Hissetmek ne demek?

Terk etmek ne demek?

 

Ve artık anlat bana,

Hiç gelemeyen birini kaybetmek ne demek?

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu